مي دوني چيه رفيق!؟
حكايت زندگي ما شده مث "دكمۀ پيراهنِ"
اولي رو كه اشتباه بستي تا آخرش اشتباه مي ري .
بدبختي اينه كه زماني به اشتباهت پي مي بري كه رسيدي به آخرش...
من و تو در ....... زندگي ميكنم كه
هرچيزي رو كه نميفهمند
مسخره ميكنند!
تجربه بهم ثابت كرده كه از يه سني به بعد ديگه نبايد در پيشگاه والدين گرامي از افعال پرسشي استفاده كرد!
براي مثال :ميشه من امشب با دوستام برم بيرون؟ (شكل غلط).
من رفتم بيرون! (شكل صحيح).
براي كسي خاك باش كه
اگر فردا شكوفه داد و گل شد
بداند ريشه از كجا دارد....
ساكت كه ميشيني ميذارن پاي جواب نداشتنت،
عمرا بفهمن داري جون مي كني تا حرمت ها رو نگه داري...
چرا عقل آدم ها كه از رايانه پيشرفته تره
نبايد واسه خاطرات تلخمون سطل آشغال داشته باشه
تا واسه هميشه از خاطرمون حذف بشه...؟